»unosić się butą, pychą, pysznić się, nadymać się«: Rekcja: z czego, bez rekcji
Bucę się/ vide Kokoszę się/ Pysznię się. Kn 51.
Słyszę/ że się bucisz/ jákobyś też w kunszcie málárskim miał bydź biegły. GdacPrzyd 10.
Ba i piękniey drugiemu było odárto w duchowney sukni chodzić [...] niżeli potym świetcko się buczyć. MłodzKaz IV, 103.
Lecz że miedzy nimi [chrześcijanami] więcey słownych y málowánych/ á niżeli prawdziwych y rzeczywistych Krześcian/ ztąd to wybaczyć możemy/ iż się niektorzy tylko z wiáry bucą/ á dobrymi jey uczynkámi nie pokázują. GdacPan 106.